Aquaponik

Aquaponics, akıllı ekolojik tasarım yoluyla bilimsel sinerji elde etmek için, başlangıçta tamamen farklı iki tarım teknolojisi olan su ürünleri yetiştiriciliği ve hidroponiği birleştiren yeni bir bileşik tarım sistemi türüdür. Böylece su kalitesi konusunda endişelenmeden suyu değiştirmeden balık yetiştirmenin ve gübrelemeden ve normal şekilde büyümeden sebze yetiştirmenin ekolojik simbiyotik etkisine ulaşılır.

Geleneksel su ürünleri yetiştiriciliğinde balık dışkısı biriktikçe su kütlesindeki amonyak nitrojeni artar ve toksisite giderek artar. Bir akuaponik sistemde, su ürünleri yetiştiriciliği suyu, bakterilerin sudaki amonyak nitrojenini nitrifikasyon bakterileri tarafından nitrite ve daha sonra nitrata ayrıştırdığı hidroponik yetiştirme sistemine taşınır. Nitrat bitkiler tarafından doğrudan emilebilir ve besin olarak kullanılabilir. . Aquaponics hayvanların, bitkilerin ve mikroorganizmaların uyumlu bir ekolojik dengeye ulaşmasını sağlar. Sürdürülebilir, döngüsel, sıfır emisyonlu, düşük karbonlu bir üretim modelidir ve tarımsal ekolojik krizi etkin bir şekilde çözmenin etkili bir yöntemidir.

Aquaponics'i tüketiciler için en çekici kılan üç şey var: İlk ekim yöntemi masumiyetini kanıtlayabilir. Aquaponic sistemde balıklar bulunduğundan dolayı hiçbir pestisit kullanılamaz. Biraz dikkatsizlik balıkların ve faydalı mikrobiyal popülasyonların ölümüne ve sistemin çökmesine neden olacaktır. İkincisi, akuaponik, toprak ekiminden ayrılarak toprakta ağır metal kirliliğinin önlenmesidir. Bu nedenle akuaponik sistemdeki sebze ve su ürünlerindeki ağır metal kalıntıları, geleneksel toprak tarımına göre çok daha düşüktür. Üçüncüsü, akuaponik sistemdeki sebzelerin benzersiz su kök sistemleri vardır. Aquaponics çiftliği kökleri onlarla birlikte teslim ederse, tüketiciler sebzelerin kaynağını kolayca tespit edebilir ve sebzelerin toptancı pazarından gelip gelmediğine dair tüketicilerin şüphelerini ortadan kaldırabilir.

Kuru ve suyun kıt olduğu iklim koşullarında sıkışıp kalan Avustralyalı bahçe meraklıları, 1970'lerden bu yana internetin açıklığını dünya çapında ateş ekmek için kullanarak akuaponik biliminin ilk öncüleri haline geldi. Bilgi ve tecrübe paylaşımı sürecinde akuaponik bahçecilik hızla gelişmiş ve giderek küresel bir hobi haline gelmiştir.

Balık ve sebze ile geniş ölçekli ekimin makul bir kombinasyonunu elde etmek için dünyadaki ana uygulama, balık havuzunu ve ekim alanını ayırmaktır. Balık havuzu ve ekim alanı su sirkülasyonunu ve filtrasyonunu su pompaları vasıtasıyla gerçekleştirmektedir. Yetiştirme bölümünde ana teknik modlar aşağıdaki gibidir:

1. Substrat ekimi: Sebzeler çakıl veya keramsit gibi substratlara ekilir. Matris, biyokimyasal filtrasyon ve katı gübre filtrasyonunun rolünü oynar. Nitrifikasyon bakterileri substratın yüzeyinde büyür ve özellikle biyokimyasal filtrasyon ve katı gübre filtrasyonundan sorumludur. Bu yöntem her türlü sebzenin yetiştirilmesi için uygundur.

2. Derin su kültürü (DWC: Derin su kültürü): Sebzeler tanklarda yetiştirilir ve köpük gibi yüzen malzemelerle tutulur. Sebzelerin kökleri, besin maddelerini emmek için salın deliklerinden suya doğru uzanır. Bu yöntem yapraklı sebzeler için daha uygundur.

3. Besin Film Tekniği (NFT: Besin Film Tekniği): PVC borular genellikle bitki taşıyıcı olarak kullanılır ve PVC boruların içine besin açısından zengin su pompalanır. Bitkiler dikim sepetine sabitlenir ve PVC borunun üzerindeki açıklığa ekilerek köklerinin suya erişmesine ve besin maddelerini emmesine olanak sağlanır. Bu yöntem esas olarak yapraklı sebzelerde kullanılır.