Aquaponics

Aquaponics is een nieuw soort samengesteld landbouwsysteem dat aquacultuur en hydrocultuur, twee oorspronkelijk totaal verschillende landbouwtechnologieën, combineert om wetenschappelijke synergie te bereiken door slim ecologisch ontwerp. , waardoor het ecologische symbiotische effect wordt bereikt van het kweken van vis zonder het water te veranderen zonder zorgen te maken over de waterkwaliteit, en het verbouwen van groenten zonder te bemesten en normaal te groeien.

In de traditionele aquacultuur neemt de ammoniakstikstof in het waterlichaam toe naarmate de uitwerpselen van vissen zich ophopen en neemt de toxiciteit geleidelijk toe. In een aquaponics-systeem wordt het aquacultuurwater naar een hydrocultuursysteem getransporteerd, waar bacteriën de ammoniakstikstof in het water afbreken tot nitriet en vervolgens door nitrificerende bacteriën tot nitraat. Het nitraat kan direct door planten worden opgenomen en als voedingsstoffen worden gebruikt. . Aquaponics zorgt ervoor dat dieren, planten en micro-organismen een harmonieus ecologisch evenwicht kunnen bereiken. Het is een duurzaam, cyclisch, emissievrij en koolstofarm productiemodel en een effectieve methode om de ecologische landbouwcrisis effectief op te lossen.

Er zijn drie dingen die aquaponics het meest aantrekkelijk maken voor consumenten: De eerste plantmethode kan zijn onschuld bewijzen. Omdat er vissen in het aquaponicsysteem zitten, mogen er geen pesticiden gebruikt worden. Een beetje onzorgvuldigheid zal de dood van de vissen en nuttige microbiële populaties en de ineenstorting van het systeem veroorzaken. Ten tweede is aquaponics gescheiden van de bodembewerking en wordt vervuiling door zware metalen in de bodem voorkomen. Daarom zijn de residuen van zware metalen in groenten en waterproducten in het aquaponics-systeem veel lager dan die in traditionele grondteelt. Ten derde hebben groenten in het aquaponics-systeem unieke waterwortelsystemen. Als de aquaponicsboerderij de wortels meelevert, kunnen consumenten gemakkelijk de herkomst van de groenten identificeren, waardoor twijfels bij de consument over de vraag of de groenten afkomstig zijn van de groothandelsmarkt worden vermeden.

Gevangen in droge en waterschaarste klimaatomstandigheden zijn Australische tuinliefhebbers sinds de jaren zeventig vroege pioniers op het gebied van aquaponics geworden, waarbij ze de openheid van internet gebruiken om vuur over de hele wereld te zaaien. In het proces van het delen van kennis en ervaring heeft aquaponics-tuinieren zich snel ontwikkeld en is het geleidelijk een wereldwijde hobby geworden.

Om een ​​redelijke combinatie van vis en groenten en grootschalige teelt te bereiken, is de gangbare praktijk in de wereld het scheiden van de visvijver en het beplantingsgebied. De visvijver en het beplantingsgedeelte realiseren watercirculatie en filtratie door middel van waterpompen. In het kweekgedeelte zijn de belangrijkste technische modi als volgt:

1. Substraatteelt: Groenten worden geplant in substraten zoals grind of ceramsiet. De matrix speelt de rol van biochemische filtratie en filtratie van vaste meststoffen. Nitrificerende bacteriën groeien op het oppervlak van het substraat en zijn specifiek verantwoordelijk voor biochemische filtratie en filtratie van vaste meststoffen. Deze methode is geschikt voor het kweken van alle soorten groenten.

2. Diepwatercultuur (DWC: Deep water culture): Groenten worden gekweekt op tanks en opgehouden door drijvend materiaal zoals schuim. De wortels van de groenten strekken zich door de gaten van het vlot naar beneden in het water om voedingsstoffen te absorberen. Deze methode is meer geschikt voor bladgroenten.

3. Nutrient Film Technique (NFT: Nutrient Film Technique): PVC-buizen worden meestal gebruikt als plantdragers en er wordt voedingsrijk water in de PVC-buizen gepompt. De planten worden in de plantmand gefixeerd en in de opening boven de PVC-buis geplant, waardoor hun wortels toegang krijgen tot water en voedingsstoffen kunnen opnemen. Deze methode wordt vooral gebruikt voor bladgroenten.