อะควาโปนิกส์

Aquaponics เป็นระบบการทำฟาร์มแบบผสมผสานรูปแบบใหม่ที่ผสมผสานการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและไฮโดรโปนิกส์ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีการทำฟาร์มที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสองเทคโนโลยี เพื่อให้เกิดการทำงานร่วมกันทางวิทยาศาสตร์ผ่านการออกแบบทางนิเวศวิทยาที่ชาญฉลาด จึงบรรลุผลทางชีวภาพทางชีวภาพของการเลี้ยงปลาโดยไม่ต้องเปลี่ยนน้ำโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคุณภาพน้ำและการปลูกผักโดยไม่ต้องใส่ปุ๋ยและเติบโตตามปกติ

ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำแบบดั้งเดิม เมื่ออุจจาระปลาสะสม แอมโมเนียไนโตรเจนในแหล่งน้ำจะเพิ่มขึ้น และความเป็นพิษจะค่อยๆ เพิ่มขึ้น ในระบบอะควาโพนิกส์ น้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจะถูกส่งไปยังระบบการปลูกแบบไฮโดรโปนิกส์ ซึ่งแบคทีเรียจะสลายแอมโมเนียไนโตรเจนในน้ำให้เป็นไนไตรต์ จากนั้นจึงกลายเป็นไนเตรตโดยแบคทีเรียไนตริไฟอิง ไนเตรตสามารถดูดซึมและนำไปใช้โดยพืชได้โดยตรงเป็นสารอาหาร - อะควาโปนิกส์ช่วยให้สัตว์ พืช และจุลินทรีย์เกิดความสมดุลทางนิเวศน์ที่กลมกลืนกัน มันเป็นรูปแบบการผลิตแบบคาร์บอนต่ำที่ยั่งยืน เป็นวงจร ปล่อยก๊าซเป็นศูนย์ และเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการแก้ไขวิกฤตระบบนิเวศทางการเกษตรอย่างมีประสิทธิภาพ

มีสามสิ่งที่ทำให้อะควาโพนิคส์น่าดึงดูดสำหรับผู้บริโภคมากที่สุด: วิธีการปลูกแบบแรกสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ เนื่องจากมีปลาอยู่ในระบบอะควาโปนิกจึงไม่ใช้ยาฆ่าแมลง ความประมาทเล็กน้อยจะทำให้ปลาตายและจำนวนจุลินทรีย์ที่เป็นประโยชน์และการล่มสลายของระบบ ประการที่สอง อะควาโพนิกส์ถูกแยกออกจากการเพาะปลูกในดิน และหลีกเลี่ยงมลภาวะของโลหะหนักในดิน ดังนั้นโลหะหนักที่ตกค้างในผักและผลิตภัณฑ์สัตว์น้ำในระบบอะควาโพนิกส์จึงต่ำกว่าในการเพาะปลูกในดินแบบดั้งเดิมมาก ประการที่สาม ผักในระบบอะควาโพนิกส์มีระบบรากน้ำที่เป็นเอกลักษณ์ หากฟาร์มอะควาโพนิกส์ให้รากฐานไปพร้อมกับพวกเขา ผู้บริโภคจะสามารถระบุแหล่งที่มาของผักได้อย่างง่ายดาย เพื่อหลีกเลี่ยงข้อสงสัยของผู้บริโภคว่าผักนั้นมาจากตลาดขายส่งหรือไม่

ผู้ชื่นชอบการทำสวนชาวออสเตรเลียติดอยู่ท่ามกลางสภาพอากาศที่แห้งและขาดแคลนน้ำ และกลายเป็นผู้บุกเบิกด้านอะควาโพนิคส์ในยุคแรกๆ นับตั้งแต่ทศวรรษ 1970 โดยใช้อินเทอร์เน็ตแบบเปิดกว้างเพื่อหว่านไฟไปทั่วโลก ในกระบวนการแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ การทำสวนอะควาโพนิกส์ได้พัฒนาอย่างรวดเร็วและค่อยๆ กลายเป็นงานอดิเรกระดับโลก

เพื่อให้บรรลุการผสมผสานที่สมเหตุสมผลของปลาและผักและการเพาะปลูกขนาดใหญ่ แนวทางปฏิบัติหลักในโลกคือการแยกบ่อปลาและพื้นที่ปลูก บ่อปลาและพื้นที่ปลูกมีการหมุนเวียนน้ำและการกรองผ่านปั๊มน้ำ ในส่วนของการเพาะปลูก โหมดทางเทคนิคหลักมีดังนี้:

1. การเพาะปลูกพื้นผิว: ปลูกผักในพื้นผิว เช่น กรวดหรือเซรัมไซต์ เมทริกซ์มีบทบาทในการกรองทางชีวเคมีและการกรองปุ๋ยแข็ง แบคทีเรียไนตริไฟนิ่งเติบโตบนพื้นผิวของสารตั้งต้น และมีหน้าที่รับผิดชอบในการกรองทางชีวเคมีและการกรองปุ๋ยแข็งโดยเฉพาะ วิธีนี้เหมาะกับการปลูกผักทุกชนิด

2. การเพาะเลี้ยงในน้ำลึก (DWC: การเพาะเลี้ยงในน้ำลึก): ผักปลูกในถังและกักไว้ด้วยวัสดุลอยน้ำ เช่น โฟม รากของผักจะยื่นลงไปตามรูแพลงไปในน้ำเพื่อดูดซับสารอาหาร วิธีนี้เหมาะกับผักใบมากกว่า

3. เทคนิคฟิล์มสารอาหาร (NFT: เทคนิคฟิล์มสารอาหาร): มักใช้ท่อพีวีซีเป็นพาหะในการปลูก และน้ำที่อุดมด้วยสารอาหารจะถูกสูบเข้าไปในท่อพีวีซี ต้นไม้จะถูกตรึงไว้ในตะกร้าปลูกและปลูกในช่องเปิดเหนือท่อพีวีซี เพื่อให้รากเข้าถึงน้ำและดูดซับสารอาหารได้ วิธีนี้ใช้กับผักใบเป็นหลัก