Akwaponika

Akwaponika to nowy typ złożonego systemu hodowli, który łączy akwakulturę i hydroponikę, dwie pierwotnie zupełnie różne technologie rolnicze, w celu osiągnięcia synergii naukowej poprzez sprytny projekt ekologiczny. , osiągając w ten sposób ekologiczny efekt symbiozy hodowli ryb bez zmiany wody bez obawy o jakość wody oraz uprawy warzyw bez nawożenia i normalnego wzrostu.

W tradycyjnej akwakulturze, w miarę gromadzenia się odchodów ryb, zwiększa się zawartość azotu amonowego w wodzie, a toksyczność stopniowo wzrasta. W systemie akwaponicznym woda akwakultury jest transportowana do systemu uprawy hydroponicznej, gdzie bakterie rozkładają azot amonowy zawarty w wodzie na azotyn, a następnie na azotan przez bakterie nitryfikacyjne. Azotan może być bezpośrednio wchłaniany i wykorzystywany przez rośliny jako składniki odżywcze. . Akwaponika pozwala zwierzętom, roślinom i mikroorganizmom osiągnąć harmonijną równowagę ekologiczną. Jest to zrównoważony, cykliczny, zeroemisyjny, niskoemisyjny model produkcji oraz skuteczna metoda skutecznego rozwiązania rolniczo-ekologicznego kryzysu.

Są trzy rzeczy, które czynią akwaponikę najbardziej atrakcyjną dla konsumentów: Pierwsza metoda sadzenia może udowodnić swoją niewinność. Ponieważ w systemie akwaponicznym występują ryby, nie można stosować żadnych pestycydów. Trochę nieostrożności spowoduje śmierć ryb i populacji pożytecznych drobnoustrojów oraz załamanie się systemu. Po drugie, akwaponika jest oddzielona od uprawy gleby i pozwala uniknąć zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi. Dlatego pozostałości metali ciężkich w warzywach i produktach wodnych w systemie akwaponicznym są znacznie niższe niż w tradycyjnej uprawie glebowej. Po trzecie, warzywa w systemie akwaponicznym mają unikalne systemy korzeni wodnych. Jeśli gospodarstwo akwaponiczne dostarczy wraz z nimi korzenie, konsumenci mogą z łatwością zidentyfikować źródło warzyw, unikając wątpliwości konsumentów co do tego, czy warzywa pochodzą z rynku hurtowego.

Uwięzieni w suchym i ubogim w wodę klimacie australijscy entuzjaści ogrodnictwa stali się pionierami akwaponiki od lat 70. XX wieku, wykorzystując otwartość Internetu do siania ognia na całym świecie. W procesie dzielenia się wiedzą i doświadczeniem, ogrodnictwo akwaponiczne rozwinęło się szybko i stopniowo stało się globalnym hobby.

Aby osiągnąć rozsądne połączenie ryb i warzyw oraz upraw na dużą skalę, główną praktyką na świecie jest oddzielenie stawu rybnego od obszaru sadzenia. Staw rybny i obszar nasadzeń zapewniają cyrkulację wody i filtrację za pomocą pomp wodnych. W części uprawowej główne tryby techniczne są następujące:

1. Uprawa w podłożu: Warzywa sadzi się w podłożach takich jak żwir lub ceramzyt. Matryca pełni rolę filtracji biochemicznej i filtracji nawozów stałych. Bakterie nitryfikacyjne rosną na powierzchni podłoża i są w szczególności odpowiedzialne za filtrację biochemiczną oraz filtrację nawozów stałych. Ta metoda jest odpowiednia do uprawy wszystkich rodzajów warzyw.

2. Kultura głębinowa (DWC: kultura głębokowodna): Warzywa uprawiane są w zbiornikach i utrzymywane przez pływające materiały, takie jak pianka. Korzenie warzyw wystają w dół przez otwory tratwy do wody, aby wchłaniać składniki odżywcze. Ta metoda jest bardziej odpowiednia w przypadku warzyw liściastych.

3. Technika filmu odżywczego (NFT: Technika filmu odżywczego): Rury PCV są zwykle używane jako nośniki sadzenia, a do rur PCV pompowana jest woda bogata w składniki odżywcze. Rośliny mocuje się w koszu do sadzenia i sadzi w otworze nad rurą PCV, umożliwiając ich korzeniom dostęp do wody i wchłanianie składników odżywczych. Metodę tę stosuje się głównie do warzyw liściastych.