سیستم هیدروپونیک فرهنگ آکواپونیک

به منظور دستیابی به ترکیب معقولی از ماهی و سبزیجات و کشت در مقیاس بزرگ، روش اصلی در جهان جداسازی استخر ماهی و منطقه کاشت است. استخر ماهی و منطقه کاشت، گردش آب و فیلتراسیون را از طریق پمپ های آب انجام می دهند. در بخش کشت، حالت های فنی اصلی به شرح زیر است:

1. کشت بستر: سبزیجات در بسترهایی مانند شن یا سرامیت کاشته می شوند. ماتریس نقش فیلتراسیون بیوشیمیایی و فیلتراسیون کود جامد را ایفا می کند. باکتری های نیتریفیک کننده در سطح بستر رشد می کنند و به طور خاص مسئول فیلتراسیون بیوشیمیایی و فیلتراسیون کود جامد هستند. این روش برای پرورش انواع سبزیجات مناسب است.

2. کشت آب عمیق (DWC: Deep water Culture): سبزیجات روی مخازن رشد می کنند و توسط مواد شناور مانند فوم نگهداری می شوند. ریشه سبزیجات از طریق سوراخ های قایق به سمت آب گسترش می یابد تا مواد مغذی را جذب کند. این روش بیشتر برای سبزیجات برگدار مناسب است.

3. تکنیک فیلم مغذی (NFT: تکنیک فیلم مغذی): لوله های PVC معمولاً به عنوان حامل کاشت استفاده می شوند و آب غنی از مواد مغذی به لوله های PVC پمپ می شود. گیاهان در سبد کاشت ثابت می شوند و در دهانه بالای لوله پی وی سی کاشته می شوند و به ریشه های آنها اجازه دسترسی به آب و جذب مواد مغذی را می دهند. این روش عمدتا برای سبزیجات برگ دار استفاده می شود.

4. کشت آئروپونیک: مستقیماً آب مورد استفاده برای پرورش ماهی را اتمیزه کرده و روی ریشه گیاهان اسپری کنید تا به هدف جذب مواد مغذی برسید. این روش عمدتاً برای سبزیجات برگدار نیز استفاده می شود. برای جلوگیری از گرفتگی دستگاه اسپری، آب باید قبل از سمپاشی کاملاً فیلتر و تصفیه شود.